year: 1996
material: interactive software for Mac OSX
technique: projection
dimensions: variable, minimum 240 x 180 cm.

Ima Traveller is interactive computer software for exploring an infinite universe. It enables you to make a journey into a space that is being created in real time. This space develops in the direction you are moving into, so there is no end to it. You travel forward in a smooth motion, you can drift in all directions, but you can never go back to where you came from. You are zooming in on a surface of infinite size, never reaching any boundaries.
The expanding universe begins with one single pixel at the centre of the screen. From there the program generates new generations of pixels based on a cell-division process. While breeding, each pixel divides into four new pixels. The new pixels are more or less autonomous cells that are able to define their own colour (hue, brightness and saturation) by interaction with the surrounding pixels. Each pixel has its own way of dealing with its environment: some like to merge with others, some are very individualistic, but most of them more or less adapt themselves. Repetition of this multiplication process refines the tissue, and unpredictable images, with a more or less coherent structure, arise.

jaar: 1996
materiaal: interactieve software voor Mac OSX
techniek: projectie
afmetingen: variabel, minimaal 240 x 180 cm.

Ima Traveller is een interactief computerprogramma waarmee je een eindeloze reis kunt maken door een ruimte die op dat moment zelf ontstaat. Deze ruimte verfijnt zich eindeloos in de richting waarin je beweegt. Je reist voort in een vloeiende beweging, je kunt naar alle kanten bijsturen, maar je kunt nooit terugkeren naar de plek waar je vandaan kwam. Je zoomt in op een oneindig gedetailleerd oppervlak, zonder ooit een grens te bereiken.
Het uitdijende universum begint met één enkele pixel midden in het beeld. Van daaruit genereert het programma nieuwe generaties pixels op basis van een celdelingsproces. Bij elke nieuwe generatie deelt elke pixel op in vier nieuwe pixels. De nieuwe pixels zijn min of meer autonome cellen die hun eigen kleur (tint, helderheid en vezadiging) kunnen bepalen door interactie met de hun omringende pixels. Op die manier kan het vermenigvuldigingsproces de huidige kleureigenschappen van de cellen doorgeven aan volgende generaties. Een toevalselement zorgt voor individuele verschillen en kleine afwijkingen. Het systeem combineert strikte regels met vrijheid, zodat zich een structuur ontwikkelt die wel samenhangend is maar die niet voorspelbaar is.