The architectonic properties of the tower, the building’s former function as a firehouse and the city of Maastricht, offer interesting starting points for realizing a 'site-specific' work. Maastricht has a robust ceramic industry and it was the first city in the Netherlands to usher in the industrial revolution with the manufacture of glass. The visual aspect of Glow is based on this branch of industry. It makes a connection between the existing tower and an imaginary transformation process in glass, moving from hard to soft and vice versa.

The tower consists of a brick shaft, with a transparent glass space at the top. A computer model was first made of this tower. In the model the window frames form the fixed settings within which the 64 panes may subsequently transform into liquid glass. The impressions of heating, melting and solidifying are caused by an apparent source of heat in the interior of the tower. These digitally constructed images are subsequently projected all round onto the existing windows so that the concrete space and the illusionary space become as one: A contemporary "trompe l'oeil".
Duration of the video: 27 minutes.

Conceptually the approach has similarities to the work Membrane, which the artists created for the Pleinmuseum in 2005.

De architectonische eigenschappen van de toren, de voormalige functie van het gebouw als brandweerkazerne, en de stad Maastricht, bieden interessante vertrekpunten voor het realiseren van een 'site-specific' werk. Maastricht heeft een sterke keramische industrie en het was de eerste stad in Nederland waar de industriële revolutie werd geïntroduceerd met de fabricage van glas. Glow is in visueel opzicht gebaseerd op deze industrietak. Het legt een verbinding tussen de bestaande toren en een imaginair transformatieproces van glas, dat beweegt van hard naar zacht en vice versa.

De toren bestaat uit een bakstenen schacht, met bovenin een transparante, glazen ruimte. Van de toren werd eerst een computermodel gemaakt. In het model vormen de raamkozijnen de vaste kaders waarbinnen de 64 ruiten vervolgens mogen vervormen tot vloeibaar glas. De impressies van verhitting, smelting en stolling worden veroorzaakt door een schijnbare warmtebron in het inwendige van de toren. Deze digitaal geconstrueerde beelden worden vervolgens rondom op de bestaande ramen geprojecteerd waardoor de concrete ruimte en de illusionaire ruimte gaan samenvallen: een eigentijdse "trompe l'oeil".
Duur van de video: 27 minutes.