The Belgian bluestone on the floor of the church was formed about 345 million years ago when the Ardennes was still part of a tropical sea full of corals, fish and shellfish. Countless fossils of shells, corals and sea sponges have since been stored in the stone from which the tombstones are made. For the Fossil Remains project, Driessens & Verstappen took inspiration from the fossils in the church floor and cast a speculative glance into the distant future. What does the final destination of our plastic waste look like? Are they the fossils of the future?

These days it is impossible to think of the ocean without the problem of plastic pollution coming to mind. Plastic is made from fossil fuels and designed to be "imperishable" and will never completely disappear from nature. Possibly the only way to ever get it out of the ocean water is to wait for it to deposit on the beach or ocean floor, get buried and petrify. Plastic objects are then permanently stored in the Earth's soil. They are the fossils of the future located in the geological strata of the Anthropocene.

In Fossil Remains, Driessens & Verstappen connect the fossils of the past and the future. Through a scavenger hunt in the Grote Kerk, created in collaboration with paleonthologist/archaeologist Jelle Reumer, visitors learn more about the most beautiful and unusual fossils in the church floor. For a look into the distant future, Driessens & Verstappen take visitors through a hypothetical scenario about the ultimate destination of our plastic waste. How it accumulates in the oceans and then precipitates on beaches and the seabed to be stored in the earth's crust forever. This takes shape in a series of 14 "tombstones" that lie atop the existing tombstones of the high choir. A third part of the exhibition is the series Plastomorphs, in which the artists speculate about ocean life. What if marine organisms, such as corals, start using the plastic as building blocks for their skeletons?

jaar: 2024
materialen: plastic afval, beton, 27 vloerstickers, plattegronden
afmetingen: 14 elementen 200 x 70 x 5 cm.
locatie: Sint Laurenskerk - Grote Kerk, Alkmaar
curator: Eliane Odding
opdrachtgever: TAQA De Vest/Grote Kerk Alkmaar

Het Belgisch hardsteen (Arduin) op de vloer van de kerk heeft zich ongeveer 345 miljoen jaar geleden gevormd toen de Ardennen nog deel uitmaakten van een tropische zee vol koralen, vissen en schelpdieren. Talloze fossielen van schelpen, koralen en zeesponsen zijn sindsdien opgeslagen in het steen waar de grafzerken uit zijn gemaakt. Driessens & Verstappen hebben zich voor het project Fossil Remains laten inspireren door de fossielen in de kerkvloer en werpen een speculatieve blik op de verre toekomst. Hoe ziet de eindbestemming van ons plastic afval eruit? Zijn het de fossielen van de toekomst?

Het is tegenwoordig onmogelijk om aan de oceaan te denken zonder dat het probleem van plastic-vervuiling in gedachten opdoemt. Plastic is gemaakt van fossiele brandstoffen en zo ontworpen dat het "onvergankelijk" is en nooit helemaal uit de natuur zal verdwijnen. Mogelijk de enige manier om het ooit uit het oceaanwater te krijgen, is door te wachten tot het zich op het strand of de oceaanbodem afzet, begraven wordt en versteend. De plastic voorwerpen worden permanent opgeslagen in de aardbodem. Het zijn de fossielen van de toekomst die zich bevinden in de geologische aardlaag van het Antropoceen.

In Fossil Remains verbinden Driessens & Verstappen de fossielen van het verleden en de toekomst. Door een speurtocht in de Grote Kerk, gemaakt in samenwerking met paleontoloog/archeoloog Jelle Reumer, leren bezoekers meer over de mooiste en meest bijzondere fossielen in de kerkvloer. Voor de blik op de verre toekomst nemen Driessens & Verstappen de bezoekers mee in een hypothetisch scenario over de uiteindelijke bestemming van ons plastic afval. Hoe het zich ophoopt in de oceanen en vervolgens neerslaat op het strand en de zeebodem om voor eeuwig te worden opgeslagen in de aardkorst. Dit krijgt vorm in een serie van 14 "zerken" die boven op de bestaande grafstenen van het hoogkoor liggen. Een derde onderdeel van de tentoonstelling is de serie Plastomorphs, waarin de kunstenaars speculeren over het oceaanleven. Wat als zeeorganismen, zoals koralen, het plastic gaan gebruiken als bouwstenen voor hun skeletten?